|
|
 Brdyujście rozrywkowo-rekreacyjne |
Uruchomienie, w roku 1879, na terenie Brdyujścia, nowych urządzeń hydrotechnicznych – jazu iglicowego i śluzy na Brdzie, portów - wewnętrznego i zewnętrznego, przyczyniło się zdecydowanie do poprawy żeglowności Brdy, a co za tym idzie, jej walorów transportowo-komunikacyjnych. Dzięki temu, zwiększył się ruch na całym szlaku wodnym, oraz ilość przewożonych towarów, a śluza i porty w Brdyujściu, stały się jednym z jego kluczowych punktów.
Zaowocowało to zwiększonym przepływem ludzi związanych z transportem wodnym i obrotem towarami.
Dogodniejsze warunki żeglugi na Brdzie spowodowały również intensyfikację rejsów spacerowych do Brdyujścia, gdzie z portu zewnętrznego możliwe były dalsze wycieczki do Torunia, Chełmna, Ciechocinka. I tak, poprzez rozwój infrastruktury wodnej, poza zaistnieniem jako znaczący węzeł wodny, dołączyło Brdyujście do grona podmiejskich enklaw piknikowo-rozrywkowych, jak Smukała, Rynkowo, Opławiec ….. .
Zwiększona rotacja ludzi skutkowała rozbudową zaplecza. Powstały przystanie dla statków i łodzi spacerowych, restauracje, wypożyczalnie łódek, pomosty. Wszystko to skupione zostało, głównie przy nabrzeżnej trasie spacerowej – promenadzie, wiodącej, lewym brzegiem Brdy, od portu zewnętrznego aż do jej ujścia, do Wisły.
W samym „centrum” Brdyujścia, uruchomił swój lokal niejaki Wollschlaeger (najprawdopodobniej jeszcze pod koniec lat 18xx). Umiejscowiony na narożniku obecnych ulic - Łowickiej i Witebskiej. Posiadał salę restauracyjną i taneczną (prawdopodobnie tor do kręgli), oraz taras widokowy, z którego schody prowadziły prosto na promenadę i do portu zewnętrznego.
Budynek istnieje do dnia dzisiejszego. Obecnie dzieli się na część mieszkalną i, podobno, warsztat
naprawy kotłów.
Widok od Witebskiej
Widok od strony Brdy
Widok od strony Brdy
Widok od strony Brdy
Ślady dawnej świetności
Tuż za ogrodzeniem zaczyna się bardzo stroma, bardzo zarośnięta i zaśmiecona skarpa
schodząca w kierunku Brdy.
Widok z początku promenady
Kolejny lokal znajdował się na przeciwnym końcu promenady, dokładnie na wysokości ujścia Brdy do Wisły. Posiadał salę restauracyjną i taneczną, oraz wolnostojące, drewniane werandy z których konsumenci mogli obserwować rzekę(i). Początkowo właścicielem był Friedrich Wernicke.
rok 1903
rok 1908
W latach 20-tych właścicielem stał się Reinhold Asbar - wielokrotnie wymieniany w fordońskich dokumentach, ale nie jako restaurator, tylko jako aktywny członek miejscowego Selbstchutzu, biorący czynny udział w eksterminacji mieszkańców, w 1939 roku.
Budynek również zachował się do dzisiejszych czasów – obecnie służy celom mieszkalnym. Znajduje się na samym końcu ulicy Kwarcowej(?), nad samą Wisłą.
Tutaj stały werandy
Improwizacja na temat
Jeszcze kilka słów na temat promenady.
Była to ładnie utrzymana alejka prowadząca wzdłuż Brdy. Idąc nią, można było obserwować rzekę i ruch na niej. Zlokalizowane były tam pomosty i wypożyczalnie łódek:
rok 1915
Jeszcze na przełomie lat 60-70-tych (elewator) była ona zadbana i zdatna do użytku.
Dzisiaj, to raczej trasa dla przełajowców.
autor: MWS
Zapraszamy również na forum gdzie kontynuowany jest wątek dotyczący Brdyujścia.
|
|
|
